ماتریس دیداری و آرایش پیاپی در هنر پسامفهومی
علی رضا صحاف زاده | زمستان ۱۴۰۰ دو سامانِ تصویری پراستفاده در هنر مفهومی وجود داشت که با بهر‌ه‌گیری از سازمایه‌ی تکرار به هنرمند اجازه...
بازی‌مندی در کارهای اِریکا بِکمن
علی رضا صحاف زاده | زمستان ۹۹ در کتاب «عصر سرمایه‌داری نظارتی» (۲۰۱۹)، «شُشانا زوباف» هنگام واکاویِ صنعتِ ۳۶ میلیارد دلاری «خانه‌های...
گفتار دیگری و مرکززدایی از کانون
حسین ایالتی و علی رضا صحاف زاده | پاییز ۹۹ از آغاز دهه‌ی نود میلادی، نهادهای هنری هم‌چون موزه‌ها، دوسالانه‌ها، مجله‌ها، دانشگاه‌ها، و...
آن‌می له: وانموده‌ی والایی
علی رضا صحاف زاده | پاییز ۹۹ والایی [۱] و وانمودگی [۲] در هنر «آن‌می لِه» [۳] در ایده‌ی بی‌معنایی یا ناچیزی [۴] با هم‌دیگر برخورد، و...
نایری باغرامیان : کژنمایی حرفه‌ای
هنرمندهایی هستند که کارشان بیش از آن‌که برای ذهن یا قلب مخاطب آفریده شده‌باشند، معده‌شان را هدف می‌گیرند. مجسمه‌ها و اینستالیشن‌های نایری...
مست آزادی در خیابان‌ها
پدیده‌ای که شاید بشود از آن با نام «هنر مستقیم» یاد کرد، افزون بر زیباشناسی، آشکارا پیش‌فرض‌های اخلاقی ذهن بیننده را نیز هدف قرار می‌دهد...
کیدی نُلند: شاگرد جادوگر
در «اوزوالد» (۱۹۸۹) تصویر سیاه‌وسفیدِ مردی را می‌بینیم که دورتادور سر و تن‌اش بریده‌شده‌است و جای چندین سوراخ گردِ بزرگ، بر چهره و...
تاریخ ناتمام سرکشی
هنر سیاسیِ نه‌چندانِ درخشان سده‌ی ۲۰، اکنون در دوران رکودِ سیاسی فراگیرِ سده‌ی نو، گاه می‌تواند الهام‌بخش شاه‌کارهایی باشد که با ته‌رنگی...
بارنی: هم‌ایستایی و بازمانی
نشان‌هایی هست که واکنشِ طبیعیِ طبیعت به میل انسان برای برتری بر آن، سرانجام بار دیگر خود را در قالبی آشنا نشان خواهد داد: برای ششمین بار...
وارهل یک قانون است
اندی وارهل نمونه‌ی بارزِ هنرمندی‌ست که همه‌جا هست و، چنان‌که پیداست، هیچ‌جا نیست؛ هنرمندی که شهرت‌‌اش به او گونه‌ای مصونیت می‌بخشد و او...
