علی رضا صحاف زاده | زمستان ۱۴۰۰ دو سامانِ تصویری پراستفاده در هنر مفهومی وجود داشت که با بهر‌ه‌گیری از سازمایه‌ی تکرار به هنرمند اجازه‌...

علی رضا صحاف زاده | زمستان ۹۹ در کتاب «عصر سرمایه‌داری نظارتی» (۲۰۱۹)، «شُشانا زوباف» هنگام واکاویِ صنعتِ ۳۶ میلیارد دلاری «خانه‌های...

حسین ایالتی و علی رضا صحاف زاده | پاییز ۹۹ از آغاز دهه‌ی نود میلادی، نهادهای هنری هم‌چون موزه‌ها، دوسالانه‌ها، مجله‌ها، دانشگاه‌ها، و...

علی رضا صحاف زاده | پاییز ۹۹ والایی [۱] و وانمودگی [۲] در هنر «آن‌می لِه» [۳] در ایده‌ی بی‌معنایی یا ناچیزی [۴] با هم‌دیگر برخورد، و...

هنرمندهایی هستند که کارشان بیش از آن‌که برای ذهن یا قلب مخاطب آفریده شده‌باشند، معده‌شان را هدف می‌گیرند. مجسمه‌ها و اینستالیشن‌های نایری...

پدیده‌ای که شاید بشود از آن با نام «هنر مستقیم» یاد کرد، افزون بر زیباشناسی، آشکارا پیش‌فرض‌های اخلاقی ذهن بیننده را نیز هدف قرار می‌دهد...

در «اوزوالد» (۱۹۸۹) تصویر سیاه‌وسفیدِ مردی‌ را می‌بینیم که دورتادور سر و تن‌اش بریده‌شده‌است و جای چندین سوراخ گردِ بزرگ، بر چهره و...

هنر سیاسیِ نه‌چندانِ درخشان سده‌ی ۲۰، اکنون در دوران رکودِ سیاسی فراگیرِ سده‌ی نو، گاه می‌تواند الهام‌بخش شاه‌کارهایی باشد که با ته‌رنگی...

نشان‌هایی هست که واکنشِ طبیعیِ طبیعت به میل انسان برای برتری بر آن، سرانجام بار دیگر خود را در قالبی آشنا نشان خواهد داد: برای ششمین بار...

اندی وارهل نمونه‌ی بارزِ هنرمندی‌ست که همه‌جا هست و، چنان‌که پیداست، هیچ‌جا نیست؛ هنرمندی که شهرت‌‌اش به او گونه‌ای مصونیت می‌بخشد و او...